Opowieści ostatnie

Zbiór ten, wydany po raz pierwszy w 1957 roku, a w Polsce dopiero w 1996, stawiany jest na równi z Siedmioma niesamowitymi opowieściami. Można go uznać za literacki testament pisarki. Bohaterowie są heroicznymi postaciami, sprowadzonymi przez autorkę na ziemię z potężnym hukiem. Tacy mężczyżni i takie kobiety są rzadkością we współczesnej literaturze pięknej; ożywienie ich w taki sposób, w jaki czyni to Blixen, jest rzadkością jeszcze większą.