Operacja "Barbarossa". Klęska Niemiec na wschodzie

Operacja "Barbaross" - niemiecka inwazja na Związek Sowiecki - rozpoczęła największą i najkosztowniejszą kampanię wojenną w historii świata. Jej niepowodzenie stanowiło punkt zwrotny drugiej wojny światowej i początek końca Trzeciej Rzeszy. Operację zaplanowano, jako wojnę błyskawiczną, dzięki której Niemcy mogliby zdobyć "przestrzeń życiową" na Wschodzie. Lato 1941 roku przyniosło im bezprecedensowe zwycięstwa i ofensywy. Jednakże niemiecki Blitzkrieg polegał niemal wyłącznie na aktywności zmotoryzowanych grup pancernych, zwłaszcza tych, które działały w ramach Grupy Armii "Środek". Na podstawie niepublikowanych źródeł David Stahel opisuje letnią kampanię Wehrmachtu z perspektywy dwóch największych i najsilniejszych grup pancernych na froncie wschodnim. Wyniki jego badań prowadzą do zasadniczej weryfikacji poglądu na przebieg niemieckiej kampanii. Wskazują na ogromne problemy wewnętrzne nękające główne siły oraz niedocenienie potęgi militarnej Związku Sowieckiego. Dowodzą, że załamanie sił pancernych w
najwcześniejszej fazie konfliktu zaważyło na losach niemieckiej inwazji. Kiedy oczekiwane błyskawiczne zwycięstwo nad Związkiem Sowieckim okazało się poza zasięgiem Wehrmachtu, Niemcom pozostała, skazana z góry na niepowodzenie, wojna na wyczerpanie.