Okropności sztuki

"Gdyby ta książka nazywała się Okropność sztuki – pisze autor – dotyczyłaby sztuki dawnej. Ta bowiem była okropna, bo była sztuką. Okropności sztuki dotyczą sztuki nowoczesnej, to jest tej po oświeceniu. Dla niej prawdziwa okropność nie jest dostępna, interesują ją tylko okropności: cierpienie, śmierć, choroba, makabra... Ale za to jak interesują!"
Stwierdzenie Jerzego Nowosielskiego, że śmierci w sztuce przedstawić się nie da, stało się przewrotną tezą do dyskusji, którą ta książka podejmuje. Zebrane w niej eseje układają się w szczególną opowieść o sztuce nowoczesnej, obejmującą różne – wybitne i kuriozalne, typowe i wyjątkowe – zjawiska artystyczne od połowy XVIII do początku XIX wieku.
Śmierć nie jest zdarzeniem z życia, ale życiem wstrząsa do głębi. Sztuka po oświeceniu zafascynowana jest przedstawieniem śmierci, ale podejmując ten temat, musi zmierzyć się z jej nieprzedstawialnością