Ojcobójcy

Warlikowski i Jarzyna, a także Augustynowicz, Brzoza czy Cieplak, których w swoich felietonach błyskotliwie opisuje znakomity krytyk i teatrolog Piotr Gruszczyński, to nowa generacja polskich reżyserów teatralnych. To oni są twórcami najciekawszych przedstawień ostatnich lat - od Braci Karamazow do 4.48 Psychosis, i to właśnie dzięki nim teatr polski na nowo nawiązuje komunikację nie tylko z publicznością i polską rzeczywistością, ale i z teatrem europejskim.

Opisując kolejnych twórców autor próbuje nie tylko objąć fenomen młodego polskiego teatru, tworzonego przez uczniów Krystiana Lupy, prezentuje także najważniejsze inscenizacje. O przedstawieniach pisze precyzyjnie, błyskotliwie i mądrze, widząc w nich to, co istotne, najbardziej znamienne i nowe. Nie stroni też od krytyki - pisze bez osłonek, co myśli o sztukach i teatrach posługujących się pseudowartościami.