Od śniegu do słońca

Pamiętnego lata 1939 roku miałam 14 lat. Wtedy po raz pierwszy w życiu spędzałam wakacje daleko od rodziców, w Gabriałowszczyźnie. Była to ładna posiadłość wiejska, należąca do brata mojej matki - Jana, położona wśród rozciągających się pól złocistej pszenicy, żyta, jęczmienia i niebiesko ukwieconego lnu, kołyszącego się przy najmniejszym podmuchu wiatru. Falisty teren usiany był małymi zagajnikami młodych brzóz, a z jednej strony otoczony pięknym lasem. Przez połacie łąk płynął strumyk, wijący się między zaroślami pełnymi woni dzikich kwiatów, wokół których unosiły się kolorowe owady. W górze słychać było śpiew skowronka. Byłam oczarowana krajobrazem i zafascynowana życiem na wsi, jej żmudną rutyną i różnymi sezonowymi zajęciami. To była idylla.