Obraz radości we współczesnej polszczyźnie

Prezentowana rozprawa wpisuje się w nurt studiów językoznawczych nad semantyką nazw uczuć. Zarys osiągnięć oraz problemów badań psychologicznych, filozoficznych i lingwistycznych nad uczuciami pozytywnymi i semantyką ich nazw stanowi punkt wyjścia pracy. W części głównej zostały wskazane różne poziomy kategoryzacji i modele uczuć z rodziny RADOŚCI (wpisane w znaczenia ich nazw), zakreślono granice i centrum kategorii, a analizy materiału korpusowego pozwoliły na rekonstrukcję językowego obrazu radości właściwego polszczyźnie – utrwalonego w znaczeniach leksemów z wybranych rodzin leksykalnych RADOŚCI.

Rozprawę zamyka rozdział poświęcony perspektywom porównawczym w zakresie badań nad semantyką nazw uczuć pozytywnych, odpowiadający na pytanie o kulturowe uwarunkowania w kształtowaniu obrazu radości i jej przeżywaniu.