Niezwykła historia św. Bernadetty z Lourdes

11 lutego 1858 roku w leżącym u stóp Pirenejów Lourdes czternastoletnia Bernadetta miała wizję. W grocie za miastem ukazała się jej biała postać kobiety. Żyjąca w skrajnej nędzy, niewykształcona, nie potrafiąca nawet dobrze mówić po francusku dziewczynka nie wie, dlaczego to właśnie jej objawiła się ta postać i kim ona tak naprawdę jest. To niezwykłe wydarzenie powtarza się osiemnaście razy. Początkowa nieufność ze strony zarówno najbliższych, jak i mieszkańców miasta, także duchowieństwa, pod wpływem przemiany, jakiej doznała Bernadetta, stopniowo przeradza się w kult maryjny, który zaczyna niepokoić miejscowe władze. Na wieść o cudownych właściwościach wody wypływającej z groty do Lourdes zaczynają ciągnąć tłumy.

Narracja powieści opiera się na relacjach różnych ludzi – przede wszystkim członków bliższej i dalszej rodziny Bernadetty, nauczycielki, miejscowych księży, aptekarza, komisarza policji, dziennikarza miejscowej gazety – którzy obserwując dziewczynkę, stają się poniekąd świadkami dokonującego się cudu.