Skazano niewinnego?
<img src="http://i.wp.pl/a/f/gif/28016/logo_nac_small.gif" alt="NAC" onclick='javascript:window.open("http://i.wp.pl/a/f/html/9560/nac_popup.html","NAC","left=100,top=100,width=500,height=400")' style="cursor:pointer;border-style:none;vertical-align:bottom;display:inline" /> Nie wzięto pod uwagę pozytywnych opinii polskich historyków i muzealników, którzy mieli okazję zetknąć się w czasie wojny z Palézieux. Nie wykorzystano również jego wiedzy do gruntownego przeanalizowania losów dzieł sztuki ewakuowanych przez władze Generalnego Gubernatorstwa na Dolny Śląsk. Karę pięciu lat pozbawienia wolności odbywał w areszcie w Kłodzku i Krakowie, a później w obozach pracy w Warszawie i Jelczu. W styczniu 1953 roku wrócił do Szwajcarii, ale nie mógł pogodzić się z zarzutami o udział w rabunku polskich zabytków.
Rok później zgłosiły się do niego osoby, które w imieniu rodzin Czartoryskich i Zamoyskich prowadziły poszukiwania dzieł sztuki zaginionych w czasie wojny - w tym antycznej kolekcji z Gołuchowa i Portretu młodzieńca ze zbiorów Muzeum XX. Czartoryskich z Krakowa. Palézieux był gotowy na to spotkanie. Chciał oczyścić się z zarzutów postawionych mu przez polski wymiar sprawiedliwości.