Nieśmiesznie

WYSCHNIĘTA ŁZA

Dogonić myśli kobiety

To jakby nad oceanem
Na nici wisząc pajęczej
Wstrzymywać wiatr oszalały

Na marzeń wspinać się szczyty

Jej łzami pragnienie gasząc
Pod mchami wyszukać skryte
Tęsknoty wątłe i blade

Po łąkach biegać radości

We włosy wpinać rumianki
W oczu jeziorach się topić
Dotykiem rozkołysanych

Nadziei wielkie puchary

Otulać szeptanym słowem
Nie płoszyć ciszy nad ranem
Nie budzić snów nieprześnionych

Nie próbuj tych myśli gonić

W kleszczach ramion zamykać
Gdy śladu łzy po policzku
Nie umiesz nagle zatrzymać