Aleksander Sołżenicyn
Aleksander Sołżenicyn (ur. 11 grudnia 1918 w Kisłowodzku, zm. 3 sierpnia 2008 w Moskwie) w 1945 roku został skazany na osiem lat pozbawienia wolności za krytyczną wypowiedź o Stalinie. Do obozu trafił prosto z frontu. Sławę przyniosło mu opowiadanie Jeden dzień Iwana Denisowicza, będące literacką rekonstrukcją dnia z życia łagiernika, opublikowane w 1962 roku w piśmie Nowyj Mir.
W 1970 roku został uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury.
Po tym, gdy w 1973 roku w Paryżu ukazał się pierwszy tom najsłynniejszej powieści pisarza, Archipelagu Gułag, Sołżenicyn został aresztowany, pozbawiony obywatelstwa i deportowany z kraju. Po krótkim pobycie w Europie przeniósł się - w 1976 roku - do USA.
Do Rosji wrócił w 1994 roku. Rzeczywistość, którą zastał, rozczarowała go. Usunął się w cień. Bardzo rzadko zabierał publicznie głos. Gdy się już odzywał, krytykował niemal wszystko, co wydarzyło się w Rosji od upadku komunizmu.
Sołżenicyn był przez lata ateistą utożsamiającym się z zasadami systemu marksistowsko-leninowskiego, z czasem jednak nawrócił się na prawosławie. Swoją przemianę opisał we wspomnianym Archipelagu Gułag. W wywiadzie dla jednej z brytyjskich gazet, który został przeprowadzony na rok przed jego śmiercią, powiedział: Dla mnie wiara jest fundamentem i podporą mojego życia.
ZOBACZ TAKŻE: << KOD MICHAŁA ANIOŁA << NIEZNANE FAKTY Z ŻYCIA PAPIEŻA