Najsłynniejszy szpieg popkultury powraca

I nie, nie mówimy o tym pozerze, Jamesie Bondzie, ale o George’u Smileyu, bohaterze doskonałych powieści szpiegowskich Johna Le Carre.

George Smiley to jedna z najsłynniejszych postaci współczesnej literatury. Wybitny, brytyjski szpieg, który z czasem stanie się szefem MI6 zadebiutował na łamach pierwszej powieści La Carre – „Budzenie zmarłych” (1961). Jednak prawdziwą sławę przyniosła mu tzw. Trylogia Karli, na którą składają się książki „Druciarz, krawiec, żołnierz, szpieg” (1974), „Jego uczniowska mość” (1977) i „Ludzie Smileya” (1979). To w niej Smiley demaskował kreta na szczytach brytyjskiego wywiadu, mierzył się z szefem sowieckiego wywiadu i awansował na najwyższy stołek w Cyrku (jak Smiley i jego ludzie nazywają MI6). „Druciarz, krawiec, żołnierz, szpieg” to bez wątpienia najbardziej znana powieść La Carrre, rozsławiona jeszcze dwoma, bardzo udanymi ekranizacjami – serialem z Aleciem Guinessem i filmem „Szpieg” z Garym Oldmanem (na zdjęciu powyżej). Po raz ostatni Le Carre sięgnął po Smileya w 1990 roku, w książce „Tajny pielgrzym”.

Nowa powieść zatytułowana będzie „A Legacy of Spies”, co można przetłumaczyć jako „dziedzictwo” lub „spuścizna szpiegów”. Jej angielskie wydanie ukaże się 7 września. „Kiedy dostałem pierwszą wersję, musiałem zaczynać czytanie kilka razy i cały czas się szczypać. Nie mogłem uwierzyć, że znów jestem w towarzystwie wszystkich tych wspaniałych postaci c Cyrku. To naprawdę będzie jedna z najlepszych książek Johna, może nawet najlepsza” – powiedział Jonny Geller, agent pisarza.

Geller zdradził też, że „A Legacy of Spies” powstawała w zaledwie 12 miesięcy, a Le Carre pisał ją „w gorączce”. Najprawdopodobniej, przebywający na emeryturze Smiley będzie postacią drugoplanową, a głównym bohaterem zostanie Peter Guillam – jego protegowany. Tematem książki mają być grzechy brytyjskiego wywiadu, z czasów gdy nikogo nie obchodziły skrupuły, liczyło się tylko zwycięstwo nad Sowietami.

„The Guardian” sugeruje jednak, że książka może być bardzo aktualna, a Le Carre sięgnął po Smileya, by wpleść go w opowieść o rosnącej sile rosyjskiego wywiadu, który ostatnio mieszał w amerykańskich wyborach. Zapytany wprost Geller nie zaprzeczył, ani nie potwierdził tych domysłów, powiedział jednak, że takie odczytanie książki byłoby „stanowczo zbyt prostackie”.

(img|673056|center)