Naga Góra

Nanga Parbat, „Naga Góra”, jak nazywają ją tubylcy, od dziesięcioleci działa na alpinistów niczym magnes. W latach trzydziestych jako jeden z pierwszych próbuje na niej swych sił słynny niemiecki alpinista Willy Merkel i ginie w nawałnicy śnieżnej niedaleko od szczytu. Jego przyrodni brat, Karl Maria Herrligkoffer, ślubuje kontynuację dzieła Merkla i zdobycie dla niego góry. Przez wiele lat organizuje wyprawy na Nanga Parbat, w 1970 roku zaprasza na jedną z nich braci Reinholda i Günthera Messner.

Alpiniści planują wspiąć się po właściwie niemożliwej do pokonania, niezwykle efektownej, niebezpiecznej i najwyższej na Ziemi (4500 m) ścianie - flance Rupal.

Bracia Messner wchodzą na szczyt Nagiej Góry 27 czerwca. Są wyczerpani, nie mają żywności, namiotu, lin. Warunki pogodowe zmuszają ich do powrotu zachodnią stroną, flanką Diamir. Tam lawina lodowa zabiera Günthera. Reinhold uchodzi z życiem. Z poważnymi odmrożeniami na rękach i nogach, na wpół oszalały i skrajnie wycieńczony schodzi w dolinę, do świata żywych.

Jednak musi minąć wiele lat, zanim odważy się przywołać wspomnienia z tej wyprawy i opisze swoje zmagania z bezlitosnym górskim żywiołem.

Tragiczne przeżycia na Nanga Parbat uczyniły go człowiekiem przekraczającym granice.