Nadworny malarz

Johannes van Eyck, jeden z największych artystów Jesieni Średniowiecza, malarz nadworny Filipa diuka Burgundii, zostaje przezeń włączony do poselstwa, które udaje się do Lizbony, by doprowadzić do małżeństwa burgundzkiego władcy z portugalską infantką Isabel. Książę malarzy ma swemu panu, nie tylko poprzez namalowanie portretu infantki, przygotować jak najpełniejszą informację o wszystkich, jawnych i skrytych, przymiotach trzydziestoletniej już Isabel. Szczególnie tych skrytych, jak chociażby jej dziewictwo. Wypełniając swą misję, Johannes van Eyck napotyka na pułapki zastawiane nań przez własną sztukę i arkana malarstwa, ale również przez niezwykłą kobietę, jaką okazuje się infantka Isabel. I przez wszechobecną Cielesność.

Dzieje słynnego mistrza oglądamy w czterech odsłonach, a właściwie obrazach, w których wszystkie postaci i wydarzenia są opisem portretów i scen z okresu późnego średniowiecza. Autor zdradza nam kilka zazdrośnie strzeżonych tajemnic warsztatu malarza, a w opisie pisarza średniowiecze jawi się jako okres rozkwitu nauki, kultury, sztuki i jest bardzo dalekie od stereotypu ukazywania go jako epoki zacofania i mroku.