Nadine Gordimer

Biała powieściopisarka południowoafrykańska, która całe życie walczyła z apartheidem.
Zadebiutowała w 1949 roku książką Twarzą w twarz. W 1953 obublikowała pierwszą z serii powieści poświęconych problemowi segregacji rasowych w RPA – Puste dni. Potem powstają kolejne, które ugruntowują jej pozycję znakomitej pisarki: Świat obcych ludzi (1958), Gość honorowy (1970), Konserwatystka (1974), która przyniosła Gordimer nagrodę Bookera, Córka Burgera (1979), zakazana przez cenzurę w RPA, i wreszcie Opowieść mojego syna (1990).

W Polsce wydano także: Zachować swój świat (1982) i Zapach kwiatów i śmierci (1984), Nikt ze mną nie pójdzie (1996) oraz powieść: Broń domowa (1999).
W 1991 r. Nadine Gordimer uhonorowana została literacką Nagrodą Nobla.
Pisarkę usunięto z RPA, osiadła w Nowym Jorku. Była wiceprzewodniczącą Pen Clubu.