Fragment 1
Przykładów na to, że wytrwałość popłaca, jest bez liku. Podobno Walt Disney ubiegał się o kredyt w ponad trzystu bankach i w każdym odprawiano go z kwitkiem. Dopiero trzysta czwarty bank udzielił mu kredytu niezbędnego do zbudowania Disneylandu. Wyobrażasz sobie, co czuł Disney, wychodząc z trzysta drugiego i trzysta trzeciego banku? Znajomi szeptali między sobą: „Patrzcie, idzie Walt Disney, to ten wariat, który po trzystu porażkach ciągle nie może zrozumieć, że jego pomysł to szaleństwo”. Ale on nie rezygnował - i w końcu odniósł sukces. Podobnie było z Thomasem A. Edisonem, który konstruując żarówkę elektryczną, przeprowadził około tysiąca nieudanych prób, zanim opracował żarnik spełniający odpowiednie wymagania techniczne. Edison nie traktował nieudanych prób jak porażek, lecz jak przystanki na drodze prowadzącej do sukcesu. Przecież udało mu się rozpracować tysiąc sytuacji, w których żarnik nie działa! I na tym właśnie polegało kreatywne podejście Edisona do własnych niepowodzeń!
Fragment 2
Człowiek potrzebuje równowagi między pracą a odpoczynkiem. Brak odpoczynku zabija kreatywność i powoduje wiele chorób. Sześć dni pracy w tygodniu to naprawdę dużo, siódmego dnia musisz odpocząć! W czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej próbowano wprowadzić dekretem dziesięciodniowy tydzień pracy, ale pomysł spalił na panewce. Wyobraź sobie, że masz wolne tylko raz na dziesięć dni! Kreatywność wymaga spokoju. To fakt, ale większości z nas trudno jest się uspokoić. Pomyśl tylko, jak byłoby pięknie, gdybyś mógł tak sobie posiedzieć, poczytać ciekawą książkę, obejrzeć film, mieć na wszystko czas, oglądać chmurki na niebie...
Fragment 3
Koncepcja ludzkiego życia jest genialna: my, ludzie, jesteśmy tak zaprogramowani, że w trakcie życia przechodzimy przez najróżniejsze fazy. Każda faza niesie ze sobą pewne zadanie. Nie potrafiąc uporać się z danym zadaniem, nie możemy się rozwijać. Znasz na pewno różne etapy życia: rozwój w łonie matki, dzieciństwo, młodość i tak dalej. Pomiędzy powyższymi fazami brakuje jednak kluczowego elementu: okresów przejściowych. Osoby przechodzące przez okres przejściowy często uważają swoje położenie za kryzys. Czas w łonie matki: życie jak w ciepłej kąpieli, przyćmione światła, kojący rytm bicia matczynego serca, wokół wzbudzające zaufanie głosy najbliższej rodziny - tej idylli kładą kres siły zewnętrzne. Dziecko zostaje przez wąski otwór wyciągnięte na zewnątrz. Jest tam zimno, strasznie jasno i głośno, trzeba się napracować, by otrzymać pokarm... Psycholodzy twierdzą, że narodziny to największy w życiu kryzys. Gratulujemy: jeśli czytasz te słowa, to znaczy, że najgorszy kryzys masz już za sobą.
Fragment 4
Kryzys to fascynujący czas. To wielka szansa, by wyrwać się z dotychczasowych wzorców postępowania i poprawić styl życia. Możesz tę szansę wykorzystać lub przed nią uciec, możesz się też przeciwko niej zbuntować. Czy znasz ludzi, którzy biologicznie mają 50 lat, ale nigdy nie przestali być nastolatkami? Wielu z nas zaciekle walczy z procesem starzenia (oczywiście bez rezultatów). A przecież każdy etap życia ma w sobie coś pięknego i pociągającego. Wielką korzyścią dla ogółu jest świadome współistnienie wielu pokoleń, z których każde wzbogaca życie społeczne zarówno poprzez swoje mocne strony, jak i ograniczenia.
W tym miejscu należy zwrócić uwagę na moment przejścia na emeryturę, który nie powinien być postrzegany jako odstawienie na boczny tor, lecz jako wejście w etap nowych wyzwań. Pomyśl, ile wspaniałych osiągnięć zawdzięczamy osobom po 65 roku życia! Socjolog Elisabeth Noelle-Neumann, sama stanowiąc doskonały przykład oso by kreatywnej w wieku dojrzałym, stwierdziła w jednym z wywiadów: „Niech osoby starsze pamiętają, że jedyną drogą do szczęścia jest aktywne życie. Na przykład poprzez bezinteresowną pomoc niesioną młodszym pokoleniom. Pomagajcie młodym nawet wtedy, gdy nie okazują wam wdzięczności. Nie o nią przecież chodzi. Najważniejsze, byście czuli się tak, jakbyście pomagali własnym dzieciom”. W swoich badaniach pani Noelle-Neumann wielokrotnie wskazywała na to, że człowiek zyskuje siłę i znajduje nowe źródła radości, gdy potrafi stawić czoła wyzwaniom. Zasada ta obowiązuje we wszystkich fazach życia!
Każdy kryzys, który wypierasz, nie stawiając mu czoła, nie jest zażegnany i w najlepszym razie czeka w ukryciu. Przy następnej okazji znowu staniesz twarzą w twarz ze sprawami, których nie załatwiłeś do końca. Wtedy będzie jednak gorzej, bo oprócz nowego kryzysu będziesz musiał uporać się też z tym, którego nie zażegnałeś wcześniej.
Fragment 5
Ludzie zawsze odczuwali potrzebę świętowania ważnych wydarzeń. W dawnych czasach powodem do okazywania radości i wdzięczności było na przykład Święto Plonów czy przesilenie zimowe przypadające w dniu, począwszy od którego noce stawały się coraz krótsze. Duża część tych tradycji zanikła, odkąd dla większości z nas zbieranie plonów zaczęło sprowadzać się do otrzymywania pensji przelewem na konto w banku. Żyjemy z dnia na dzień, często bez świadomości istnienia skarbów, jakie niesie z sobą dzień powszedni. W świetle tej obserwacji wyjątkowa wydaje się zaprzyjaźniona z nami rodzina, której członkowie w każdą sobotę wspólnie świętują zakończony tydzień pracy. Rodzice i dzieci razem zasiadają do odświętnie nakrytego stołu, by zjeść coś wyjątkowego. Potem jest deser, gry towarzyskie albo dobry film. Sobotni wieczór stał się dla tych ludzi ważnym i lubianym rytuałem.
Trzeba również celebrować porażki. Składaj je uroczyście do grobu. Musisz jednak mieć świadomość, że niepowodzenia należy opłakiwać planowo i rozsądnie, w przeciwnym razie ogarnie cię niekontrolowana gorycz porażki. Lepiej świadomie zjeść pyszny deser na stypie niż w stanie frustracji plądrować lodówkę. Jeżeli twoja firma niespodziewanie przyniosła straty, możesz tygodniami siedzieć nad biurkiem ze skwaszoną miną. Ale możesz też na szybko zorganizować imprezę firmową, co nieco rozładuje negatywne emocje i zachęci wszystkich do inicjatywy i wzmożonego wysiłku. Imprezę taką można wykorzystać do symbolicznego „złożenia do grobu” poniesionych strat, na przykład poprzez publiczne spalenie kartki z napisem „Strata - X zł”. Przeważnie jednak reagujemy na niepowodzenia, tygodniami użalając się nad sobą, co oczywiście w ogóle nie poprawia sytuacji. Wniosek: świętuj porażki!