Muzeum ludzkich ciał

Co mówi o człowieku i o muzeum sposób, w jaki ludzkie ciało przedstawiane jest w muzealnych kolekcjach: mumie, szczątki, słoje z formaliną, woskowe figury i modele anatomiczne. Książka dająca wiele do myślenia.
Autorka proponuje swoistą grę interpretacyjną, która ma przebiegać w dwóch wymiarach. Z jednej strony zadaje pytanie o ludzkie ciało, próbuje je zrozumieć poprzez doświadczenie muzealne, z drugiej chce dotrzeć do istoty samego doświadczenia muzealnego. Punktem dojścia zaś jest próba odpowiedzi na pytanie o procesy poznawcze, o rodzaj wiedzy, którą uzyskujemy, spoglądając na ciało, poszukując sensu naszej cielesności. Płaszczyzną, która łączy oba te obszary, jest Gadamerowskie pojęcie gry (uściślone tu jako pojęcie gry muzealnej), a narzędzi badawczych dostarcza antropologia oraz retoryka, w tym wypadku skupiająca się na wypowiedzi muzealnej, ale oczywiście nie są to jedyne źródła inspiracji.