Montgomery

Rzym, producent filmowy Montgomery realizuje marzenie swego życia - chce sfilmować raz jeszcze historię potężnego bankiera Josepha Sussa Oppenheimera. Pierwszy film na ten temat powstał w hitlerowskich Niemczech i jest przykładem sztuki w służbie rasistowskich idei. Montgomery chce pokazać obraz prawdziwy, nie skażony nacjonalistycznym jadem. Ma to być zarówno akt zadośćuczynienia: nasz bohater uważa bowiem, że jego rodzina, która nie ucierpiała w czasie wojny jest winna grzechu obojętności (pobłażliwy dla nazistów dziadek i matka wielbicielka Goebbelsa), jak i psychicznego wyzwolenia: Monty jest oskarżany o zabicie niepełnosprawnego brata. Prawda o Montym jest jednak inna... Niezaprzeczalnym walorem powieści są dokładne opisy Rzymu, z jego uliczkami i placami, oddające uroki i koszmary tego miasta, a świetnie poprowadzoną intrygę kryminalną, a także znakomitą analizę psychologiczną dopełnia frapująca fabuła "drugiego planu" - historia kariery i klęski Żyda Oppenheimera. Zdobył on ogromny majątek, był
sławny, urodziwy, wytworny, kochały go kobiety z arystokracji, był protegowanym na dworze księcia Wirtembergii Karola Aleksandra (czego się nie wybacza). Po śmierci księcia-protektora natychmiast osądzono go i skazano na śmierć przez uduszenie garotą w żelaznej klatce zawieszonej na gigantycznej szubienicy. Zwłoki pozostawały na przedmieściach Stuttgartu przez sześć lat ku przestrodze.