Moje tak zwane życie

Oryginalna forma łącząca narrację dziennika z metaforycznymi opisami snów w niepowtarzalny sposób splata rzeczywistość z fikcją, składając się na przygnębiający obraz kilku tygodni z życia nastolatka.

Nie ma tu wielkiej przygody, jest zwyczajność, przeciętność i nijakość. Jest przepaść dzieląca bohatera od otoczenia, osamotnienie i rozczarowanie.

Nie ma wiary w siebie, miłości, perspektyw ani nadziei. Jest wrażliwy młody człowiek, który pragnie udowodnić swoją wartość i nadać sens swojemu jałowemu życiu.

To prawdziwa psychologicznie, niepozbawiona humoru farsa.