Moje małe wojowanie

Przygody prawdziwe. Sentymentalny powrót do wczesnych lat młodości, w czasy końca II wojny światowej. Wycofujące się wojska niemieckie przewracają życie w bieszczadzkiej wsi do góry nogami.

Główny bohater ma siedem lat, karabin wystrugany z drewna i postanowienie, że będzie wojował tak jak dorośli, że przegoni Niemców! Zostaje samozwańczym partyzantem i płata okupantowi psotę za psotą, doprowadzając do sytuacji zabawnych, kłopotliwych, często niebezpiecznych.

Chłopiec ma wsparcie miejscowego głupka, Pawła rozmawiającego ze zwierzętami i deklamującego wiersze, „oczu i uszu Głębokiego”. Najczęściej obydwaj pozostają na marginesie podejrzeń, bo co niby może zrobić potężnej armii mały chłopiec i kaleki mężczyzna? Straty i wypadki są składane na karb zbiegów okoliczności, a para przyjaciół wyrządza oddziałowi okupanta niemałe szkody.

Atmosfera grozy, rewizji i łapanek oczyszcza się wraz ze śmiechem z nieporozumień, ulgą, że znów im się upiekło, czuje się czystość prawdziwych przyjaźni oraz ma satysfakcję z sukcesów raczkującego anarchisty. Radość z małego wojowania.