Mój testament filozoficzny

Jest to książka niezwykła zarówno w treści, jak i w formie. Są to dialogi, jakie autor prowadzi ze starannie dobranymi rozmówcami, wyobrażając sobie ostatnie chwile swego życia, swój pogrzeb, a wreszcie sąd nad własną duszą. Z Pascalem rozprawia o racjach swojej wiary w Boga, z Bergsonem - o tym, dlaczego jest chrześcijaninem, a z papieżem Pawłem VI - dlaczego jest katolikiem.
Podczas długiej ceremonii pogrzebu dyskutuje z generałem de Gaulle'm o problemie zła, z Dantem - o miłości i poezji, a z Sokratesem i Blondelem o filozofii.
Rozmowy te rzucają wiele światła na intelektualne, uczuciowe i duchowe życie autora, który potrafi zdobyć się na dystans w stosunku do otoczenia, a także z humorem podejść do własnych słabości.
W trzeciej części, sądu, jakby przekornie i wbrew wszystkiemu wprowadza na scenę - jako świadka - prezydenta Mitterranda, wyjawiając przy okazji wiele nie znanych dotąd faktów.
Mój testament filozoficzny to książka mądra i pełna ciepła, która wprowadza nas w filozoficzną, duchową i religijną dysputę trzeciego tysiąclecia.