Moi wariaci

W swoich wspomnieniach Andreoli ukazuje, jak przez lata pracy we włoskich zakładach zamkniętych uczył się dostrzegać i coraz bardziej doceniać całe bogactwo człowieczeństwa "wariatów", traktowanych przez "normalne" społeczeństwo w sposób urągający ludzkiej godności. Nie unikając dramatycznych obrazów i mocnych słów, opowiada, jak dojrzewał jako lekarz i przełożony lekarzy, domagając się zmiany stosunku do pacjentów i respektowania ich wolności, nie mylonego z pozostawianiem chorego samemu sobie.