Miron Białoszewski

Urodził się w Warszawie. W czasie okupacji studiował filologię polską na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1946-1951 pracował jako dziennikarz.

Pierwszy tomik poetycki - "Obroty rzeczy" - wydał w 1956 r. Książka ta wzbudziła ogromne zainteresowanie krytyki i czytelników. Opublikował następnie zbiory wierszy: "Rachunek zachciankowy" (1959), "Mylne wzruszenia" (1961), "Było i było" (1965), "Odczepić się" (1978), oraz wybory, zawierające także teksty wcześniej nie drukowane: "Wiersze" (1976), "Poezje wybrane" (1976) i tomik w serii "Poeci Polscy" (1977).

Był współtwórcą, jednym z wykonawców i autorów słynnego Teatru Osobnego, działającego w latach 1955-1963. Zbiór programów tego teatru został wydany w roku 1971 ("Teatr Osobny"). Opublikował też tomy prozy: "Donosy rzeczywistości" (1973), "Szumy, zlepy, ciągi" (1976) i "Zawał" (1977).

W "Pamiętniku z powstania warszawskiego" stworzył nowy, odbiegający od dotychczasowych relacji obraz tragicznych wydarzeń powstania. Za tę książkę otrzymał w roku 1971 nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia.