Między Wrocławiem a Lwowem

Monografia poświęcona sztuce trzech regionów artystycznych – Śląska, Małopolski i Kresów Południowo-Wschodnich w czasach nowożytnych. Autorzy ukazują podobieństwa i różnice oraz wzajemne związki i kontakty artystyczne wspomnianych terenów, w tym funkcjonowania tych samych schematów kompozycyjnych, wzorów, wprowadzania nowych rozwiązań, migracji artystów i dzieł sztuki.

Poszczególne artykuły prezentują zagadnienia dotyczące szeroko pojętych związków artystycznych pomiędzy rzeczonymi regionami artystycznymi, choć większość z nich dotyczy tylko jednego z nich. Ponadto na sztukę Śląska i Kresów spojrzano jako na tereny pogranicza kulturowego, a w niektórych przypadkach jako swoistego pomostu łączącego przede wszystkim Małopolskę z odleglejszymi obszarami Europy. Autorzy zawartych w książce artykułów wielokrotnie zwracają w nich uwagę na związki, jakie w przeszłości łączyły trzy, jakże ważne ośrodki artystyczne i kulturowe.

Fakt, iż wspomniane regiony nigdy w tym samym momencie historii nie należały do Rzeczypospolitej, nie powstrzymuje autoród przed podkreśleniem ich dawnej rangi i znaczenia, odkrywania, a może tylko przypominania relacji, jakie niegdyś miedzy nimi istniały. Leżące na ważnym, europejskim szlaku komunikacyjnym – na Wysokiej Drodze (zw. Drogą Królewską lub Via Regia, czy też Hohe Strasse) – ośrodki miejskie, takie jak Wrocław, Kraków i Lwów (ale także np. Zgorzelec, Legnica, Opole, Tarnów i Rzeszów), przez stulecia łączyła sieć różnorodnych kontaktów, spośród których polityczne, a zwłaszcza handlowe i gospodarcze, były częstokroć efektownie wzmacniane poprzez szeroko pojętą wymianę artystyczną. To właśnie idea Wysokiej Drogi urasta do rangi motywu przewodniego tej publikacji.