Michał Choromański

Wiele wrzawy wywołała w swoim czasie twórczość tego przybysza z Ukrainy, gdzie zresztą debiutował w języku rosyjskim. I z wszelką pewnością ówczesne radzieckie eksperymenty literackie stanowiły dla niego punkt wyjścia.
Chromański (ur. 1904, zm. 1972), nauczywszy się języka polskiego, debiutował książką "Biali bracia" (1931). W roku 1940 przez Włochy i Francję dotarł Choromański do Anglii, stąd zaś do Brazyli, do Kurytyby, a wreszcie do Kanady. Przez cały ten czas nie pisał. Dopiero po powrocie do Polski, w 1958 roku, zaczął niebywały wyścig z czasem. W opentańczym tempie napisał kilkanaście książek, przeważnie bardzo grubych. Ale nie był zadowolony ani z siebie ani z krytyki - dawnego sukcesu ("Zazdrość i medycyna", 1933)powtórzyć już nie potrafił, powracając ustawicznie do tych samych wątków. Zdziwaczały, zamknięty w sobie, unikający ludzi, zmarł w samatorium dla nerwowo chorych. Na brak czytelników nie mógł się uskarżać - zawsze ich miał.