Mariella Mehr

Mariella Mehr urodziła się jako "dziecko Jeniszów, należących do Romów, potocznie nazywanych Cyganami". Jej matka była jednym z pierwszych 619 dzieci zabranych rodzicom w ramach akcji "cywilizowania koczowników". Syn Marielli Mehr był w roku 1967 jednym z ostatnich. Sama Mehr, odebrana matce tuż po urodzeniu, pierwsze miesiące życia spędziła w szpitalu dla psychicznie upośledzonych niemowląt w Zurychu. Potem następują pobyty w sierocińcach, rodzinach zastępczych, zakładach poprawczych, szpitalach. Wspomnienia z tego czasu to samotność, przemoc, elektrowstrząsy, strach, wielokrotne gwałty. Do szóstego roku życia Mariella Mehr pogrążona była w milczeniu, które lekarze próbowali przełamać m.in. przez wielogodzinne przetrzymywanie w wannie z zimną wodą.
W roku 1997, kiedy w Szwajcarii trwa nerwowa debata o nazistowskim złocie i roli Szwajcarii podczas II wojny światowej, Mehr zostaje brutalnie napadnięta i wraz z mężem wyjeżdża do Toskanii, gdzie mieszka do dziś.
Autobiograficzna powieść Epoka kamienna (1981) to przełom w jej życiu, oznaczający koniec milczenia. Od tej pory Mehr pisze i publikuje wiersze, sztuki teatralne oraz powieści.