Marek Aureliusz

Marek Aureliusz (121 - 180) urodził się w rodzinie zamożnych patrycjuszy rzymskich pochodzenia hiszpańskiego, zasłużonych w służbie Cesarstwu. Pobierał naukę w domu, pod kierunkiem znakomitych nauczycieli, w większości wyznawców filozofii stoickiej. Z rozkazu cesarza Hadriana, którego był protegowanym, został adoptowany przez przyszłego cesarza, a swego wuja, Antonina Piusa.

Po śmierci Antonina, w roku 161 został cesarzem rzymskim, dzieląc władzę w Lucjuszem Werusem. Od roku 169, aż do śmierci, sprawował władzę samodzielnie. Pomimo iż w czasie jego rządów Cesarstwo gnębiły wojny, zarazy i klęski żywiołowe, cesarz-filozof zyskał u potomnych opinię mądrego i sprawiedliwego władcy.

Pozostawione przez Marka Aureliusza Rozmyślania stanowią jedno z najznakomitszych świadectw filozofii stoickiej. W jej duchu żył i postępował. Zmarł nagle, w trakcie jednej z wypraw wojennych, na północnych rubieżach cesarstwa.