Manuskrypt Jana Żeglarza

Robertowi Nowickiemu nie przyznano prestiżowego grantu norweskiej Fundacji Nansena, sponsorującej badania historii wielkich odkryć geograficznych. Historyk otrzymał za to możliwość zbadania pewnego manuskryptu, który przez setki lat spoczywał w archiwach klasztoru franciszkanów na Wyspach Owczych. Tym samym wkroczył na drogę zaskakujących i niebezpiecznych odkryć, nie tylko historycznych.

Jakie tajemnice zawiera ów stary manuskrypt? Kim jest jego autor? Jaki jest sekret płatków róży? Czy odpowiedź znajduje się w murach starej katedry? Czy niespełniona miłość sprzed wieków może odżyć w sercach tych, którzy poznają jej historię? Co łączy Wyspy Owcze, wybrzeża Labradoru i Gdańsk?

Manuskrypt Jana Żeglarza to opowieść o namiętnościach, miłości, przyjaźni, nienawiści, spełnionych marzeniach i zawiedzionych nadziejach - wpleciona w wielką historię.**

Tytułowy Jan Żeglarz to Jan z Kolna,opisywany także jako Scolnus, Scolvus lub Scolus, ur. około 1435, zm. około 1484, żeglarz, który w roku 1476, a więc 16 lat przed Kolumbem miał dotrzeć do Ameryki pod banderą duńskiego króla Christiana I Oldenburga. Ekspedycja miała penetrować okolice dzisiejszego Bostonu. O polskim pochodzeniu żeglarza pisali m.in: Franciszek Belleforest, Cornelius Wytfliet, Morisot, George Horn, Coronelli, Charlevoix i Alexander von Humboldt.