Madonny bieszczadzkie

W baśni może się zdarzyć wszystko, podział na prawdę i zmyślenie, świat świętych, ludzi, rzeczy, symboli i przyrody wciąż się odradza, przemienia, stając się synonimem nieskończoności. Ta nieskończoność to nie tylko pamięć, znajomość miejsc uświęconych krwią, dramatem ludzkich serc. To za mało by unieść ciężar tradycji, by dorzucić coś własnego do tego historycznego czy literackiego kodu. Należy przecież pamiętać, że o podobnie postrzeganych Bieszczadach pisali Harasymowicz, Bryll czy Śliwiak, że nawet im, nie zawsze udawało się uchwycić i namalować ten złożony świat Madonn, świątyń i cmentarzy.