Maciej Jabłoński

Maciej Jabłoński był znanym i cenionym polskim muzykologiem oraz nauczycielem akademickim. Żył 55 lat i pozostawił po sobie duży wkład w swojej dziedzinie naukowej. Jako humanista oraz erudyta pasjonował się swoją pracą, żył kulturą muzyczną, był animatorem i organizował liczne wydarzenia o zasięgu międzynarodowym.

Maciej Jabłoński – życiorys

Maciej Jabłoński był doktorem nauk humanistycznych z historii ze specjalnością muzykologia (1998), a jego patron to profesor Michał Bristiger. Habilitował się również na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu już w 2013 roku. Jako adiunkt na uczelni Maciej Jabłoński najbardziej interesował się metodologią muzykologii, estetyką i semiotyką muzyki, a także historią teatru operowego. Kolejno był Dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Poznaniu, kierownikiem impresariatu muzycznego, prezesem lokalnego oddziału Związku Kompozytorów Polskich, sekretarzem filii Fundacji Kultury Polskiej. Ponadto Michał Jabłoński tworzył ekspertyzy w sprawie teatrów i oper, a także regionalnej kultury muzycznej, zainicjował artystyczny projekt naukowy w Polsce, był dyrektorem wielu festiwali branżowych, stał na czele Komitetu Redakcyjnego ”Dzieł Wszystkich Henryka Wieniawskiego”. Doktor Jabłoński mógł się również dodatkowo pochwalić wieloletnią pracą jako redaktor naczelny jednego z roczników czy redaktor kilku serii wydawniczych.

Maciej Jabłoński – książki

Ogromne doświadczenie zawodowe i szerokie kompetencje Macieja Jabłońskiego pozwoliły mu na bycie niezwykle płodnym publicystą. Specjalizował się szczególnie w życiu muzycznym w Polsce, w dziedzinie muzycznej edukacji oraz rodzimej polityki kulturalnej. Miał na koncie przeszło 70 artykułów naukowych, redakcję 35 książek muzykologicznych, udzielał się także na etapie tworzenia wydawnictw zbiorowych, odpowiadał również za treści publikacji po licznych konferencjach naukowych, które to niejednokrotnie samodzielnie organizował. Przede wszystkim Maciej Jabłoński obracał się w literackich kręgach spod znaku muzycznych słowników i encyklopedii, felietonów, esejów, krytyki muzycznej, ale wraz z Elżbietą Dziębowską opracował również twórczość kompozytora Henryka Mikołaja Góreckiego.