Lukrecja Borgia

O Lukrecji Borgii, słynnej z urody i intelektu córce papieża Aleksandra VI, napisano już wiele ksiąg. Ta niezwykła kobieta, przedstawicielka włoskiego renesansu, przez wieki przyciągała uwagę historyków i pisarzy. W potocznej opinii kojarzona przede wszystkim z przypisywaną jej przez współczesnych rolą trucicielki i rozpustnicy, żyjącej w kazirodczych związkach z ojcem i bratem, doczekała też Lukrecja hymnów pochwalnych na swoją cześć jako osoba, która z dworu w Ferrarze uczyniła ośrodek kultury i sztuki. Tę historię Lukrecja opowiada sama. Jawi się w niej jako kobieta dojrzała, która doświadczyła miłości i szczęścia, ale także zakosztowała nienawiści, intryg i zdrady. Życiową tragedią było dla niej wplątanie w gry polityczne prowadzone przez ojca i brata, którzy, żądni władzy, nie cofali się przed najbardziej podłymi czynami dla osiągnięcia swoich celów.