Ludzie, ja go kocham!

"Jestem trochę matką i trochę córką, wiele scen zdarzyło się naprawdę, jeżeli nie mnie, to moim przyjaciółkom. Pisząc muszę mieć pożywkę dla wyobraźni. Nie wymyślę postaci, której nie czuję, która by nie miała nic ze mnie. Nie umiałabym napisać powieści o dziewczynie, dla której miłość nie istnieje. Gdy miałam 20 lat, po raz pierwszy pomyślałam, że nie ma takiej książki dla dziewczyn, jaką sama chciałabym przeczytać. Zuzka i Kuba byli we mnie, nosiłam w sobie tę opowieść w sobie tak, że to wszystko napisało się samo".
Grażyna Grzegorska-Wolin