Lśnienie nad głębiną

Bohaterów opowiadań Arkadiusza Pacholskiego dręczy miłosne niespełnienie podsycane przez erotyczny apetyt. Wyznają zasadę, że jeśli życie jest wiecznym bólem żołądka, lepiej, aby bolał on z przejedzenia, niż z głodu.

Tych, którzy znaleźli miłość, niepokoi pytanie, czy z inna osoba, dawnym kochankiem, obiektem pierwszej, platonicznej miłości, albo kimś dopiero poznanym nie byliby bardziej szczęśliwi.

W wyobraźni i na jawie urządzają wędrówki po niezrealizowanej wersji swego losu. Jedynym efektem tych podróży i poszukiwań są rany zadawane sobie i innym.

Ci, co wciąż szukają, boją się, że oczekiwane przez nich prawdziwe uczucie może nigdy nie nadejść. Aby posmakować choć jego namiastek, łatwo zastępują je wiec miłostkami. Potem nie potrafią już odróżnić jednych od drugich...