Literatura mniej obecna: Izrael

Etgar Keret nazywany bywa przez krytykę skandalistą z Tel Awiwu, izraelskim Quentinem Tarantino, mistrzem paradoksu i zwięzłości. Porównuje się go do Topora, Viana, Cortazara. Jego pełne czarnego humoru opowiadania tylko pozornie zakorzenione są w banalnej codzienności - kryją w sobie niepokojącą, surrealistyczną i groteskową wizję świata. Odwołując się do poetyki wideoklipu, kolażu, do języka ulicy, autor potrafi niezwykle przenikliwie mówić o śmierci, samotności, nieodwzajemnionych uczuciach swych wrażliwych, wewnętrznie zaplątanych bohaterów.