Literatura mniej obecna: Holandia

Głębokie, osobiste i szczere świadectwo matki, która po śmierci córki próbuje znaleźć w sobie siły, aby żyć dalej. Psychologiczne przepracowanie procesu żałoby staje się możliwe, jeśli sami sobie pozwolimy przeżywać własne emocje, znajdując przy tym równowagę pomiędzy nimi a rozsądkiem: jeśli wybierzemy tę trudną drogę, początkowo rozbijając psychologiczną układankę, jaką jesteśmy, aby ją potem, kawałek po kawałku, troskliwie odbudować jeśli nie zaprzeczamy istnieniu bólu, a pozwalamy go sobie przeżywać. Kto się nie zgodzi na cierpienie, będzie zgorzkniały, zagniewany, pełen nienawiści. Kto je zaakceptuje, tego ono wzmocni wewnętrznie.