Imre Kertesz, noblista z 2002 roku
Urodził się w rodzinie żydowskiej.
W 1944 roku znalazł się w Oświęcimiu, skąd został przeniesiony do obozu w Buchenwaldzie, z którego został uwolniony w roku 1945. Po powrocie na Węgry, w 1948 roku, zaczął pracować w gazecie Vilagossag, ale w 1951 został zwolniony, gdy gazeta przyjęła linię partii komunistycznej.
Po odbyciu 2-letniej służby wojskowej Kertesz pracował jako niezależny pisarz i tłumacz autorów niemieckich, takich jak Nietzsche, Schnitzler, Freud, Roth, Wittgenstein, Hofmannstahl i Canetti.
Swoją najgłośniejszą powieść, Los utracony, opublikowaną w 1975 roku oparł na swoich doświadczeniach z pobytu w obozach koncentracyjnych. Pisarz nadał jej formę autobiografii.
Początkowo powieść nie odniosła sukcesu. Potem Kertesz napisał jeszcze powieści Fiasko (1988) i Kadysz dla nienarodzonego dziecka (1997), które razem z Losem utraconym tworzą trylogię.
Kertesz zyskał szerokie uznanie dopiero po przemianach roku 1989. Los utracony został uznany przez amerykańskich i europejskich krytyków za dzieło wybitne, jedną z najbardziej poruszających relacji obozowych. Powieść przetłumaczono na 14 języków.
Pisarz jest także autorem opowiadań i esejów. Jest laureatem wielu węgierskich i zagranicznych nagród literackich.