Miguel Angel Asturias, noblista z 1967 roku
Laureat Literackiej Nagrody Nobla za rok 1967.
Miguel Asturias był synem nauczycielki i sędziego, który po dojściu do władzy gwatemalskiego dyktatora Estrady Cabrery, pozbawiony został pracy, opuścił stolicę i wraz z rodziną udał się do miasta Salama. Do gwatemalskiej metropolii Asturiasowie powrócili, kiedy Miguel ukończył osiem lat. W 1920 r. brał udział - jako student uniwersyteiu San Carlos w Gwatemali - w powstaniu przeciw władzy Cabrery. Następnie zaangażował się w tworzenie Uniwesytetu Ludowego w Gwatemali.
Zamierzał studiować ekonomię na uniwersytecie w Londynie, ostatecznie jednak znalazł się na Sorbonie w Paryżu, gdzie przez pięć lat studiował mitologię i kulturę Majów. Wspólnie z Meksykaninem Gonzalesem de Mendozą przełożył na język francuski, pod okiem profesora Georgesa Raynaud, dwie święte księgi tego plemienia: Popol Vuh i Chilam Balam.
Pierwszą powieść pt. Pan prezydent Asturias pisał na początku lat 30. w Paryżu, ale z przyczyn politycznych wydał ją dopiero w 1946 r. na własny koszt.
Pracował jako dziennikarz głównie dla radia; po kolejnym przewrocie państwowym, gdy do władzy doszedł demokratyczny prezydent Juan Jose Arevalo, podjął służbę dyplomatyczną. Był attache kulturalnym w Meksyku i Argentynie, a potem ambasadorem w Salwadorze.
W 1954 r. po przejęciu władzy przez cieszącego się poparciem USA, Castilio Armasa, Asturias pozbawiony został obywatelstwa i deportowany z kraju. Początkowo żył w Chile, później w Buenos-Aires, gdzie pracował jako korespondent wenezuelskiej gazety „Nacional” i konsultant w wydawnictwie. Kiedy w 1962 r. sytuacja polityczna w Buenos Aires zaczęła się zaostrzać, pisarz wyemigrował do Włoch. Osiadłszy w Genui napisał dwie powieści historyczne, mówiące o starciu się kultury indiańskiej z europejską: Pewna Mulatka (1963) i Zły złodziej (1969). W 1965 r. opublikował swój najgłośniejszy cykl wierszy, poświęcony życiu Majów: Wigilia święta wiosennego światła.