Latające psy

Latające psy, powieść Marcela Beyera entuzjastycznie oceniona przez krytyków, opisuje losy rodziny Josepha Goebbelsa, zwłaszcza w ostatnich dniach wojny. Narratorami książki są Hermann Karnau, strażnik w bunkrze Hitlera i świadek jego samobójczej śmierci, oraz Helga, ośmioletnia córka ministra propagandy III Rzeszy, otruta przez rodziców wraz z pięciorgiem rodzeństwa.

Małomówny i skryty Karnau, dzielący swoją samotność tylko z psem, był opętany pasją rejestrowania dźwięków na taśmie magnetofonowej, między innymi ostatnich tchnień umierających niemieckich żołnierzy. Od najmłodszych lat fascynowały go kalongi, czyli "latające psy", największe z nietoperzy, których świat pozostaje poza zasięgiem obcych dźwięków.

Lektura Latających psów przywodzi na myśl pamiętną powieść Patricka Süskinda Pachnidło. Tak jak w Pachnidle z przerażeniem i mimowolnym podziwem obcujemy z niepozornym bohaterem, który wszystko podporządkowuje bezgranicznemu oddaniu królestwu jednego zmysłu: Grenouille - zapachu, Karnau - dźwięku.

Książka Süskinda zdawała się materializować opisywane wonie, "dźwięczność" Beyera trwa w czytelniku jeszcze długo po przeczytaniu Latających psów.