Łaciński wschód XI-XV wiek

Zachodnia ekspansja na Wschód w okresie od XI do XV wieku przybierała różne formy - pielgrzymek, krucjat, działalności handlowej, misji katolickich i podróży poznawczych. Chociaż Zachód i Wschód nigdy nie żyły w całkowitej izolacji, to wyprawy krzyżowe stały się okazją do spotkania ludzi trzech kultur: łacińskiej, greckiej i arabskiej. Prowadzeni wiarą krzyżowcy zdobywali obszary Ziemi Świętej i tworzyli swoje państwa. Za nimi szli kupcy, którzy otrzymywali przywileje i zaczęli się na Wschodzie osiedlać. Założenie przez Łacinników faktorii i kolonii w Bizancjum, nad Morzem Czarnym i na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego zaowocowało rozwojem handlu lewantyńskiego w sieci handlowej ciągnącej się od Anglii po Chiny, a w efekcie spowodowało przemiany gospodarcze i społeczne i rozbudziło ciekawość świata u ludzi Zachodu. Właśnie na gospodarczych, społecznych, politycznych i kulturalnych związkach łacińskiego Zachodu z Cesarstwem Bizantyńskim i światem muzułmańskim koncentrują się zainteresowania Michela
Balarda, wybitnego francuskiego mediewisty. W swej pracy badawczej wykorzystuje on obszerny materiał źródłowy, jaki stanowią dokumenty gospodarcze przechowywane w archiwach włoskich miast kupieckich. Te, które znajdują się w bogatych archiwach Genui, jako pierwszy opracował i wydał.