Kwaśna bomboniera

Dawno już nie było publikacji tak ciepło traktującej zwykłą-niezwykłą codzienność, jak prezentowany zbiór humoresek osadzonych w drugiej połowie minionego stulecia. „Kwaśna bomboniera” pełna jest zdarzeń zabawnych, rozgrywających się w Gdańsku. Poszczególne sceny tchną afirmacją i życia, i ludzi – wszyscy bohaterowie – nawet o wątpliwych przymiotach – darzeni są przez autora sympatią, niekiedy wręcz serdecznością. Dlatego nie sposób ich nie polubić, choć równocześnie... jakże się z nich nie śmiać. Tom opisuje – w przeróżnych konfiguracjach – dwie skonfliktowane ze sobą grupy sąsiedzkie – kobiecą i męską, stanowiące jednak oczywiście zbiory połączone. Żywa narracja, barwne dialogi, zaskakujące i często błyskotliwe puenty – oto walory tej pogodnej (chciałoby się rzec: haszkowskiej) prozy. Czyta się lekko, z przyjemnością. A ponieważ każda humoreska stanowi zamkniętą całość, lektura pasuje do trybu życia współczesnego „człowieka zabieganego” – można ją dobrze przyswajać w małych, jednostronicowych dawkach