Dzielenie świętego ciała

„Większość tych relikwii jest cząstkowa. Zazwyczaj tylko sanktuaria, do których przybywają pielgrzymi, przechowują całe ciała” – czytamy dalej w „Historii ciała”.
Jacques Gelis zastanawia się także nad faktem, że „dzielenie świętego ciała na kawałki nie mąci religijnego sumienia”: „Pokawałkowanie nawet pomnaża dobrodziejstwa relikwii, skoro każda cząstka zachowuje pierwotną moc sakralną – tutaj część warta jest tyle samo, ile całość. Dlatego nic nie stoi na przeszkodzie rozpraszaniu szczątków, a nawet szkoda byłoby ich pozbawiać innych wiernych”.
„Kult relikwii opiera się bowiem na możliwości przenoszenia sakralności ze świętego ciała na człowieka pobożnego. Tak jak od drożdży rośnie ciasto, które da pożywny chleb, cząstka relikwii zapładnia wspólnoty i ludzi, leczy ich i zbawia”.