Carlos Fuentes

Podstawową osią, wokół której organizuje się świat przedstawiony przez Fuentesa, jest temat rewolucji meksykańskiej i jej klęski oraz problem narodowej tożsamości. Już w Krainie najczystszego powietrza (1959, La región más transparente), powieści wykorzystującej zdobycze techniki narracyjnej Dos Passosa, a także Joyce'a, Fuentes wyrusza na poszukiwanie korzeni meksykańskości.

W 1959 opublikował Spokojne sumienia (Las buenas conciencias). W 1962 Śmierć Artemia Cruz (La muerte de Artemio Cruz) - utwór uważany za jeden z jego najwybitniejszych.
Ten utwór i wcześniejszy - Kraina najczystszego powietrza - otworzyły nowe drogi w prozie latynoamerykańskiej, wprowadzając śmiałe rozwiązania strukturalne i lingwistyczne.

Mocniejsze reakcje czytelników - dzięki odważnym akcentom erotycznym - wywołała Zmiana skóry (1967, (Cambio de piel), w której autor przedstawił skomplikowany związek czterech postaci, ofiar własnych kompleksów i sekretnych frustracji.

W 1976 opublikował ambitną i najbardziej skomplikowaną powieść-trylogię Terra nostra. Usiłował w niej raz jeszcze doprowadzić do spotkania, na planie narracji, różnych miejsc i momentów historii Ameryki i Europy, od mitycznych kultur prekolumbijskich, poprzez cywilizacje śródziemnomorskie, przybycie do Meksyku Habsburgów aż do współczesności.