Amos Oz

W wieku 15 lat, buntując się przeciw wartościom rodziców, wyjechał z rodzinnej Jerozolimy i osiedlił się w kibucu Hulda, gdzie pracował i ukończył szkołę średnią. Rada kibucu wysłała go do Jerozolimy, żeby pełnił funkcję instruktora młodzieży. Następnie odbył służbę wojskową. Zaczął publikować swe pierwsze opowiadania.

Pracował na polu przy zbiorze bawełny, po czym został wysłany na studia (filozoficzno-literackie) na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Powrócił znów do kibucu, gdzie przez ponad dwadzieścia lat uczył, pracował na polu i pisał. Wszystkie honoraria za prace literackie przekazywał społeczności kibucu, mając z kolei zapewnione utrzymanie. Brał udział w walkach na froncie synajskim (1967) i na Wzgórzach Golan (1973). W okresie 1969-1970 przebywał w Oksfordzie, a w 1984-1985 w Ameryce. W 1986 r. opuścił kibuc i osiedlił się w Arad. Jest profesorem literatury hebrajskiej uniwersytetu w Beer-Sheva i działaczem ruchu Pokój Teraz. Publikował wiele artykułów i esejów dotyczących konfliktu arabsko-izraelskiego, wzywając do kompromisu między Izraelem a Palestyńczykami, który pozwalałby na utworzenie państwa palestyńskiego.

Uznanie i rozgłos przyniosła mu powieść Mój Michał (1968), przetłumaczona na wiele języków - w Polsce wydano ją na podstawie przekładu angielskiego My Michael, podobnie jak powieść Fima (1988). Jest to przepojona poetyckością historia współczesnej pary małżeńskiej, będąca jednocześnie portretem współczesnego Izraela. Krytycy podkreślają, że książka ta w doskonały sposób stapia świat wewnętrzny bohaterów ze światem zewnętrznym. Określana jest jako izraelska Madame Bovary.