Umberto Eco
Włoski teoretyk literatury, beletrysta. Profesor semiotyki na uniwersytecie w Bolonii.
Debiutował w 1956 rozprawą na temat średniowiecznej estetyki. Autor wielu prac naukowych, m.in.: La struttura assente (Nieobecna struktura), Le forme del contenuto (Formy treści) i fundamentalnego Trattato della semiotica generale (Traktat semiotyki ogólnej).
W Polsce wydane zostały jego dwie prace: Dzieło otwarte i Pejzaż semiotyczny. Jako beletrysta debiutował w 1980. Bestsellerem została jego powieść Il nome della rosa (1982, wydanie polskie Imię róży), która uzyskała francuską nagrodę Medicis oraz została sfilmowana. Eco zajmuje się badaniem mechanizmów kultury masowej, którą pojmuje w kategorii faktu komunikacyjnego, a semiotykę wykorzystuje jako narzędzie opisu form społecznych.
Jego zainteresowania sięgają literatury trywialnej, prasy codziennej, komiksu, piosenki. Semiotyka Eco stała się modnym kierunkiem filozofii, do czego w szczególności przyczyniły się jego dzieła - Teoria semiotyki (1978) i Rola czytelnika (1979).