Tadeusz Konwicki
Jeden z najwybitniejszych polskich prozaików XX wieku. Nie ma raczej żadnych szans na Nobla, ale bez wątpienia byłby to laur zasłużony. "Ja jestem ostatni, co pamięta początek XX wieku" - mawia Tadeusz Konwicki , który był zarówno partyzantem antysowieckiego podziemia, jak i zaangażowanym marksistą, wreszcie - sceptycznym obserwatorem dziejów.
Każda kolejna książka Konwickiego wywoływała dyskusje. Sam o swoich dokonaniach literackich mówił z sarkazmem, a siebie samego zwykł określać jako "ohydną hybrydę na pograniczu dwóch światów: polskiego i rosyjskiego". Dla jego stylu, zwłaszcza gdy pisze "od siebie", najbardziej charakterystyczna jest jadowita ironia i dystans wobec opisywanej rzeczywistości.
Bohaterem książek Konwickiego bywa "zgniły inteligent znad Wisły" czy "warszawski hydraulik od prowincjonalnej epiki". Konwicki żongluje nastrojami, wątkami oraz konwencjami: Zwierzoczłekoupiór ma konwencję książki dla dzieci, Nic albo nic - kryminału z dreszczykiem, a Kronika wypadków miłosnych - romansidła.