Książki poświęcone Irenie Kwiatkowskiej

W wieku 98 lat, po ciężkiej chorobie, w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie zmarła Irena Kwiatkowska . Ta słynna aktorka była uwielbiana przez kilka pokoleń Polaków.

Zagrała w wielu przebojach filmowych, była również aktorką teatralną, występowała w Kabarecie Starszych Panów, zagrała w ponad 20 przedstawieniach Teatru Telewizji. Najsłynniejsze kreacje stworzyła w Czterdziestolatku , Wojnie domowej czy w Rozmowach kontrolowanych .

Artyści, którym dane było współpracować z tą damą polskiego ekranu, wspominają ją jako znakomitą aktorkę, mistrzynię śmiechu i ciepłego człowieka.

Pragniemy przybliżyć Państwu książki poświęcone Irenie Kwiatkowskiej .

Niedawno, nakładem Wydawnictwa Iskry ukazała się książka Gabriela Michalika Hamlet w stanie spoczynku. Rzecz o Skolimowie. Michalik opisuje w niej między innymi Irenę Kwiatkowską :

Przed głównym budynkiem, nawet w słotne dni, przesiaduje na ławeczce Irena Kwiatkowska . Można się z nią przywitać, aby zobaczyć ten sam promienny uśmiech, którym obdarza polską publiczność już od ponad siedemdziesięciu pięciu lat.

Hamlet w stanie spoczynku to opowieść o Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Przeszłość przeplata się tu z teraźniejszością, a rzeczywistość z wykreowanym światem teatru. Bohaterami książki są przede wszystkim byli i obecni pensjonariusze placówki: aktorzy, tancerze, śpiewacy, reżyserzy, suflerzy i inspicjenci. Spotkamy tu zarówno gwiazdy, jak i niemal anonimowych wyrobników sceny. Połączyła ich miłość do teatru. Niekiedy odwzajemniona.

W 2003 Wydawnictwo Muza S.A. opublikowało książkę całkowicie poświęconą postaci Ireny Kwiatkowskiej : Irena Kwiatkowska i znani sprawcy , autorstwa Romana Dziewońskiego .

Znani Sprawcy, wspominani i wspominający, w tej próbie opisania Ireny Kwiatkowskiej zostali ujawnieni. Na pewno nie wszyscy. Wszyscy jednak, podobnie jak publiczność, pozostają urzeczeni maestrią Pani Ireny . Poddają się niejednoznaczności postaci wykreowanych przez aktorkę. Rozśmieszeni, odkrywają po chwili nutę refleksji, naiwności dziecka, zderzoną z doświadczeniem.Wszyscy, którzy kiedykolwiek obcowali ze scenicznym wcieleniem Pani Ireny , ze zdziwieniem odkryli, że teksty przygotowane przez nią już nigdy nie dadzą się jednoznacznie zakwalifikować. Postacie komediowe - podobnie. Mimo że przypisana została do najtrudniejszego z teatralnych gatunków, często proponowała ukryte "drugie dno". Szablon w przypadku Ireny Kwiatkowskiej
nie istniał.

[Zofia Świderska]