Reguła czterech

W 1499 r. wenecki wydawca Aldus Mantius opublikował książkę Hypnerotomachia Poliphili, co po łacinie oznacza Poliphila walka o miłość we śnie. Bardzo długo nikt nie wiedział, kim był jej autor, podający się za niejakiego Francesca Colonnę, i jak był tajemniczy sens tej książki. Wiadomo było, że jest w niej ukryty tajemniczy komunikat, a jednak najwięksi specjaliści od renesansu na próżno usiłowali go odszyfrować. Problem Hypnerotomachii stał się główną namiętnością kolejnych pokoleń. Po dwóch profesorach historii i handlarzu sztuki, którzy dokonali ważnych odkryć, odziedziczyli go dwaj studenci elitarnego uniwersytetu Princeton, Paul i Tom. Po rozwiązaniu wielu kryptologicznych łamigłówek Paul i Tom odkrywają wiadomość ukrytą w książce: jest to relacja o wielkim starciu między religijnym zapałem, którego uosobieniem był florencki mnich girolamo Savonarola, a renesansowym uosobieniem był florencki mnich Girolamo Savonarola, a renesansowym humanizmem. Francesco Colonna, rzymski humanista, który pragną
ocalić książki i dzieła sztuki przed spaleniem na stosach próżności, wznoszonych przez zwolenników fanatycznego mnicha, zbudował w tajemnicy kryptę, w której ukrył ogromną kolekcję dzieł sztuki i książek. Kluczem okazuje się reguła czterech.