Ian Caldwell, Dustin Thomason, „Reguła czterech”

W 1499 r. wenecki wydawca Aldus Mantius opublikował książkę Hypnerotomachia Poliphili, co po łacinie oznacza „Poliphila walka o miłość we śnie”. Bardzo długo nikt nie wiedział, kim był jej autor, podający się za niejakiego Francesca Colonnę, i jak był tajemniczy sens tej książki. Wiadomo było, że jest w niej ukryty tajemniczy komunikat, a jednak najwięksi specjaliści od renesansu na próżno usiłowali go odszyfrować. Problem Hypnerotomachii stał się główną namiętnością kolejnych pokoleń. Historia jego rozwiązania, to historia intelektualnej pasji, ambicji, podstępów, kradzieży i morderstw. Po dwóch profesorach historii i handlarzu sztuki, którzy dokonali ważnych odkryć, odziedziczyli go dwaj studenci elitarnego uniwersytetu Princeton, Paul i Tom - Tom jest synem jednego z tych profesorów. Po rozwiązaniu wielu kryptologicznych łamigłówek Paul i Tom odkrywają wiadomość ukrytą w książce: jest to relacja o wielkim starciu między religijnym zapałem, którego uosobieniem był florencki mnich Girolamo Savonarola, a
renesansowym uosobieniem był florencki mnich Girolamo Savonarola, a renesansowym humanizmem. Francesco Colonna, rzymski humanista, który pragną ocalić książki i dzieła sztuki przed spaleniem na „stosach próżności”, wznoszonych przez zwolenników fanatycznego mnicha, zbudował w tajemnicy kryptę, w której ukrył ogromną kolekcję dzieł sztuki i książek. Książka zawiera informacje o jej położeniu. Kluczem okazuje się „reguła czterech”.