Krzyk ludu

Paryż, 1871 rok. Trwa Komuna Paryska, wielkie powstanie ludowe, skierowane przeciwko pruskim okupantom i wspieranemu przez nich prawicowemu rządowi Adolphe'a Thiersa.

Oddziały Thiersa atakują zajęty przez komunardów Paryż. Pośród walk i krwawych represji armii na mieszkańcach stolicy, toczą się prywatne rozgrywki. Bassicoussé, zastępca szefa tajnej policji, jest opętany jedną myślą: pomścić śmierć swej przybranej córki i odnaleźć jej zabójcę, porucznika Tarpagnana. Równocześnie policjant Barthélemy prowadzi śledztwo w sprawie brutalnego morderstwa kobiety. W tym samym czasie banda znad kanału Ourcq planuje kolejny napad...

Huk dział, krew i łzy - w adaptacji powieści Jeana Vautrina, twórca komiksu Jacques Tardi nie szczędzi nam niczego: ani odwetowych masakr dokonywanych przez armię francuską na ludzie paryskim, ani odwetowych egzekucji, dokonywanych przez komunardów na zwolennikach prawicy. Paryż zostaje utopiony we krwi.

Nie było łatwo ożywić epizody z życia ludzi uwikłanych w wielką historię, szczególnie że Komuna to zapomniany jej okres. O dziwo, ten zryw ludowy w większości opracowań historycznych nie jest w ogóle poruszany. Dlatego Krzyk ludu stara się nam ukazać prawdziwe wydarzenia. Poznajemy nadzieje i rozczarowania mieszkańców paryskich ulic, którzy walczyli do końca, mając do stracenia jedynie biedę, w której ich uwięziono.

Nawet jeśli czytelnik zapamięta nazwiska jedynie kilku autentycznych, a występujących w komiksie postaci, to już będzie sukces dla autorów, którzy chcieli przypomnieć epokę zapomnianą przez historyków.

Jednak na plan pierwszy są wysunięci nie sławni ludzie, ale zwykłe osoby, uwikłane w potęgujący się chaos. Część z nich nawet nie rozumie racji, dla których przelewana jest krew. Próbują przeżyć, dokonać zemsty lub umknąć przed nią, rozwiązać zagadkę kryminalną, wzbogacić się.