Krucyfiks Samuraja

Był blady świt, kiedy młodą Yumiko zabrali ludzie szoguna i publicznie poddali torturom. Jedyną jej winą było to, iż jej ojciec Kayata, katolicki samuraj, był zbyt biedny, by zapłacić władzom podatek. Władze te zaś od lat poniżają chrześcijan z krainy Shimabara ślepą i niszczycielską przemocą. Nie zważając wszakże na nędzę i krew przelewaną w odwecie za nieposłuszeństwo, mieszkańcy wioski gromadzą się wokół symbolu, którego nikt nie jest w stanie ich pozbawić. Wokół krucyfiksu, krzyża Chrystusowego. Tego samego, dla którego pierwsi japońscy chrześcijanie byli więzieni przez policję szoguna. Przemoc wobec Yumiko okazała się iskrą wzbudzającą gwałtowną rebelię ze strony mężczyzn i kobiet. Wygnańcy zgromadzeni w zamku Hara opierają się jarzmu prześladowców i nieuchronnemu przeznaczeniu. Przez pięć długich miesięcy ludzie szoguna oblegają zamek, a obrońcy pozbawieni żywności i szansy ucieczki, to „stado wieśniaków” pod wodzą Wysłannika Niebios, prowadzonych przez Kayatę i jego wychowanka Kato, opiera się naporowi, chwytając się niezłomnej nadziei zmartwychwstania. Bo tylko wiara może pokonać gnębicieli i napełnić życiowymi sokami walczący lud. Krucyfiks samuraja, najambitniejsze zapewne dzieło autora spędzającego całe lata na badaniu dziejów chrześcijaństwa to powalająca powieść historyczna zdolna poruszyć najintymniejsze struny jestestwa, wnikając w korzenie samej istoty wiary. Słowo „samuraj” oznacza służyć, a główną dewizą samurajów wg kodeksu bushido była wierność swojemu panu oraz waleczność. Krucyfiks samuraja to historia o bohaterstwie tak egzotyczna, jak egzotyczna wydaje się być dla nas Japonia. To epickie dzieje powstania wznieconego przez chrześcijańskich samurajów w krainie Shimabara w 1637 roku, po którym Japonia na dwa stulecia zamknęła się na wszelkie kontakty ze światem zewnętrznym. W długie jesienne wieczory zapraszamy do lektury, która przeniesie nas w odległy świat wojowników gotowych oddać życie w imię zapomnianej wartości: honoru.