Krótka historia cienia

Prowokacyjnie "krótka" historia cienia rozpoczyna się od analizy prac Pliniusza Starszego oraz Platona. Pliniuszowy mit o początkach sztuki, zgodnie z którym przedstawienia artystyczne narodziły się w chacie korynckiego garncarza, oraz Platoński mit o wiedzy, wyłożony przez filozofa w postaci sławnej alegorii jaskinii - obydwa dotyczą cienia: ciemnej plamy, której obecnośc świadczy o nieobecności. Cień można jednak również rozpatrywać w kategoriach drugiego ja - fakt ten znajduje potwierdzenie w dominacji światła. Cień może być postrzegany jako forma autoprzedstawienia. Według J.C. Lavatera (żyjącego w osiemnastym wieku), to cień twarzy - a nie sama twarz - stanowił prawdziwe zwierciadło duszy.